رزماری

توضیحات

گیاه داروئی رزماری
معرفی: رزماری یک گیاه داروئی (و همچنین به عنوان گیاهی زینتی) با نام فارسی رومارَن یا اِکلیل کوهی و نام لاتین Rosemary و نام علمی Rosmarinus officinalis از خانواده نعناعیان Lamiaceae است. رزماری گیاهی معطر و بوته ای، همیشه سبز، چند ساله با ساقه ای چوبی که ارتفاع آن به ۲ متر می‌رسد، برگها باریک، سوزنی و نوک تیز و گلهایی با رنگ‌های سفید، صورتی، ارغوانی یا آبی است. بومی مناطق اطراف دریای مدیترانه و اروپای غربی است. به دلیل بوی فراوان برگها رزماری به عنوان یک گیاه معطر مشهور است. از این گیاه بعنوان پرچین همیشه سبز در باغات هم استفاده می‌شود. برگهای رزماری را پس از چیدن در سایه خشک می‌کنند و اگر بخواهند از برگها اسانس بگیرند بایستی محصول برداشت شده را بلافاصله به محل تقطیر یا کارخانه فرآوری حمل نمود.
خاک: رزماری در خاک لومی که با شن ترکیب شده با زهکشی بالا بخوبی رشد می کند. اسیدیته خاک خنثی و یا قلیایی مناسب این گیاه است (به خاک موادی مثل پیت ماس اضافه نکنید چون موجب اسیدی شدن می‌شود). مصرف کود 3 یا 4 مرتبه از بهار تا پاییز کافی است و در طی زمستان نیازی به کود دهی نیست.
نیازها:
دما: دمای ایده آل برای رزماری 22 درجه است. رزماری به گرمای هوا مقاومت نسبتا خوبی دارد و دما را تا حدود 35 درجه (به شرط آبیاری مناسب) به خوبی تحمل می‌کند. برخی انواع رزماری سرمای هوا را تحمل و برخی دیگر در برابر یخبندان حساس هستند. گیاه مناسب دمای زیر صفر درجه نیست و در زمستان گیاه را به درون منزل برده در مکانی با حداکثر نور و روشنایی گذاشته شود.
آب: رزماری به خشکی و کمبود آب مقاومت خوبی نشان می‌دهد (مناسب برای طراحی فضاهای سبز مناطق کم آب). وقتی سطح خاک گلدان خشک شد گیاه را آبیاری کنید. مزارع رزماری بصورت جوی و پشته می‌باشد که معمولاً بوته‌ها روی پشته‌ها کاشته می‌شود. برای آبیاری در جویها آب می اندازند که به بوته‌ها آب نرسد.
نور: رزماری به وجود نور مستقیم آفتاب به میزان حداقل 8-6 ساعت (محیطی پرنور و روشن) نیاز دارد. رزماری مقاومت بالایی به خشکی و شوری دارد و شدت بالای تابش خورشید را بخوبی تحمل می‌کند.
تکثیر: رزماری از طریق قلمه تکثیر می یابد و بندرت در شرایط خاصی تولید بذر می نماید. موقعی که ساقه های جدید شروع به رشد کردند از ساقه های جوان بدون گل، قلمه هایی (به طول 15-10 سانتیمتر) تهیه کنید و برگهای پایین قلمه را جدا و در بستری که بتواند در عین نگهداری رطوبت، زهکش خوبی نیز داشته باشد بکارید. دمای مناسب برای ریشه زایی قلمه ها 21 درجه سانتیگراد است، قلمه ها را به دور از نور مستقیم آفتاب و بستر را همواره مرطوب نگه داشت تا ریشه زایی تحریک شود. پس از ۲ الی ۳ ماه قلمه‌ها ریشه‌دار شده و سپس آنها را به محل اصلی منتقل می‌کنند.
مراقبت ها:
زرد شدن برگها: به علت کوچک بودن گلدان گیاه و در هم پیچیدن ریشه ها.
ریزش برگها: آبیاری نامنظم و خشکی کشیدن بیش از اندازه یا نور کم محیط
قهوه ای شدن برگها: آبیاری زیاد